Transformatie

Er is al een hele tijd een bizar -en tegelijk logisch- proces aan de gang in mijn leven... Als ik het een beetje "beeldend" wil voorstellen, dan is het alsof ik "vermomd" rondliep in allerlei lagen kledij, en dat ondertussen laag na laag afgelegd werd. Een beetje als een slang die telkens weer een oude huid aflegt, en vernieuwd verdergaat (of liever : "glijdt") ...

Omdat er nogal confronterende situaties en/of gebeurtenissen "nodig" zijn eer ik besef dat ik eigenlijk niet zo goed bezig was, gaat het mezelf ontdoen van een oude laag in eerste instantie telkens weer gepaard met een intens innerlijk -soms ook uiterlijk- verzet (gewoontes voelen allemaal vertrouwd en comfortabel aan nietwaar). De "nieuwe" Tine die telkens weer -met stukjes en beetjes- tevoorschijn komt, lijkt op het eerste gezicht dan ook iemand die me totaal vreemd is, omdat ze geneigd is totaal anders te reageren dan ik gewend ben. Maar aangezien ik maar al te goed aanvoel waar ik naartoe moet -zij het niet zo van harte of vrijwillig- blijf ik toch bereid dit proces te vertrouwen.

Bepaalde zaken -eigenschappen, karaktertrekken, neigingen en patronen- waren dringend aan verandering toe en het lijkt wel alsof het leven het op een dusdanige manier "regelt" dat ik wel MOET veranderen! De manier waarop sommige dingen op mijn pad komen, of de intensiteit van bepaalde gebeurtenissen, zorgt er als het ware voor dat ik niet kan "vluchten" in ontkenning, of negeren, of weglachen, of vechten... Sommigen noemen het toeval, of het lot, maar in mijn eigen ogen lijkt het soms wel op "toverkunsten", meesterlijk uitgevoerd door "de grote baas" van het universum...

Door effectief te leren luisteren naar de stem van mijn intuïtie, legde ik op een tamelijk korte tijd een lange weg af! Ik voel me geestelijk krachtiger dan ooit voordien in mijn leven. Emotioneel heb ik een stabiliteit gevonden -door het ontwikkelen van een reactievermogen- die wonderen doet voor mijn geblutste en gebuilde hart. En op spiritueel vlak word ik elke dag meer en meer een geïnspireerde en tegelijk sterk relativerende vrouw...

Het proces is echter niet ten einde -en dat zal het waarschijnlijk nooit zijn- (we leven nog nietwaar?) maar ik volg het pad nu op een veel lichtvoetiger manier. De zakken vol ballast heb ik gewoon van me af gegooid.... Slim hé ;-)

24 jaar later...

26 mei 1982 is een dag die allicht voor altijd in mijn herinnering zal blijven leven, omdat er toen een klein meisje vol enthousiasme mijn wereld binnentrad... Dat kleine meisje is ondertussen uitgegroeid tot een heuse vrouw, maar het enthousiasme waarmee ze naar de wereld kijkt, is nog steeds even groot en de uitbundige, levenslustige manier waarop ze alle dingen beleeft, bleef eveneens onveranderd !! Haar geboortedag was een warme, stralende dag met heel veel zonneschijn, en het is alsof haar karakter die kenmerken heeft "overgenomen"...

Zij is en blijft dus mijn "zonnestraaltje"...

Het -voor haar nog steeds heuglijke- feit van een jaartje ouder worden, moest dus ook dit jaar in de typische Sofie-stijl gevierd worden! "We maken er gewoon een drie-daagse van"... zei Sofie. We zijn dus al 2 dagen "bezig" en zullen het festijn vanavond "in schoonheid" afsluiten! Hieronder enkele sfeerbeelden...

met vriendin Caroline

"the red and the blond", samen op oorlogspad

when "smoke gets in your eyes"...

... kan je beter een beschermende bril opzetten!

Elke aanwezige moest bereid zijn

zich op z'n minst een klein beetje belachelijk te maken...

... en voor sommigen was dat helemaal niet zo moeilijk!

Opdracht = toon eens je meest spontane lach!!

En zo ziet ons mama er dus uit na 2 dagen "feest" ;-)

De wedstrijd "om ter droevigst kijken"...

... werd alvast niet gewonnen door deze "deelneemsters"...

... en een tweede poging was ook tot mislukken gedoemd!!

"Ooit zal je me 'papa' noemen"

zegt Nino al jaren tegen Sofie

(en wat deze foto ook nog mag insinueren,

dit is tot nu toe nog steeds niet het geval!)

6 september staat echter ook in MIJN agenda genoteerd jongen! :-))

-

"LOWIEKEN", ik wens je bij deze

EEN HEEL GELUKKIGE VERJAARDAG

En we hebben die bloemekes toch maar weer eens deftig buiten gezet hé meisje...

Vriendschap

Er zijn zo van die momenten in 't leven waarin de nood aan oprechte vriendschap heel erg groot is... En gelukkig kan ik dan op een paar mensen rekenen die me terug bij mezelf brengen, die me laten weten hoeveel ze om me geven, die alle mogelijke moeite doen om me een spiegel voor te houden waarin ik mezelf als een mooie, sterke, moedige en lieve vrouw kan zien...

Op dit moment ben ik "herstellende" van een licht beschadigd hart, en dan werken de warmte, het begrip, de liefde -allemaal ingrediënten van een wederzijdse, gelijkwaardige vriendschap- heel erg helend en koesterend.

-

Vrienden....

Het zijn mensen die me behoeden voor een verlies aan zelfvertrouwen...

Het zijn zij die me eraan herinneren wie ik ben, omdat ze WETEN wie ik ben...

Het zijn mensen die me willen geven wat ik op dat moment nodig heb, zomaar...

-

Vrienden...

Zij luisteren (al hoorden ze mijn verhaal al ettelijke keren) ...

Zij begrijpen (al begrijpen ze niet waarom) ...

Zij aanvaarden (al hadden ze het liever anders gezien voor mij) ...

Zij geven steun (al blijven ze me zien en respecteren als een krachtige persoonlijkheid) ...

-

Vrienden...

Zij zien mij gewoon graag omdat ik Tine ben....

En daarom zeg ik uit het diepst van mijn hart : DANK JE WEL omdat je er bent!

-

"Vriend" noem ik jou

omdat het alles zegt

wat onuitgesproken blijft

-

We klinken op de nacht

die ons hier samenbracht

even heel dichtbij

voor jou, voor mij

Morgen is nog ver weg

-

"Vriend" noem ik jou

omdat dit moment

al de rest verdrijft

-

Vergeten wat me wacht

nu jij naar me lacht

Die glans in jouw ogen

geeft mij 't vermogen

om gewoon mezelf te zijn

-

"Vriend" noem ik jou

omdat het alles zegt

wat voor altijd geldt

'k zie je graag

Omtrent "things-to-do" en "do-it-yourself" ...

Ik ben duidelijk een "doe-het-zelf"-meisje... Ik ben niet graag afhankelijk van anderen én het geeft me een heel goed gevoel wanneer ik erin slaag iets te realiseren "op mijn eentje"... Deze neiging zal waarschijnlijk ook wel wat negatieve aspecten inhouden (je kan immers niet ALLES zélf doen) maar dat heeft er tot nu toe nog niet voor gezorgd dat ik mijn streven naar zelfstandigheid heb ingeperkt, misschien zelfs integendeel.

Ik ben ook een "lijstjes"-mens.... Ik denk dat dit één van de gevolgen is van het feit dat ik hou van duidelijkheid, orde en overzichtelijkheid -al ben ik evengoed een "fan" van spontaniteit, avontuurlijkheid en de laat-maar-waaien-mentaliteit! Dus wanneer ik de indruk krijg dat de dingen mij een beetje boven het hoofd groeien (er is altijd wel iets te doen nietwaar), dan ga ik eens zitten en maak ik een lijstje... :-)

Momenteel ligt er zo eentje op mijn keukentafel, met een opsomming van alle dingen die nog "zouden moeten gedaan worden", liefst zo spoedig mogelijk natuurlijk. Om mezelf niet op voorhand moedeloos te maken, sta ik niet echt stil bij de hoeveelheid "things-to-do" die ik opschreef (en hoeveel tijd en energie dit me zal kosten), maar "kies" ik datgene wat me op dat eigenste moment het meest aanspreekt. En zo ben ik om 11u 's morgens mijn haag aan het scheren, om enkele uren later één van mijn keukenkasten te gaan uitkuisen, wat nadien gevolgd wordt door het ophangen van een "vrouws"hoge spiegel (al heel erg lang een item op het verlanglijstje van mijn beide dochters!).

En al doende, viel mij iets op waar ik toch even "stil" van werd... Want ik merkte dat ik toch een duidelijke voorkeur heb voor wat men eerder als "mannelijke activiteiten" omschrijft! Alle attributen die men meestal aantreft in stoere, krachtige handen (een haagschaar, een boormachine, schroevendraaiers-pluggen-vijzen, ...) voelden zich heel erg thuis in mijn gezelschap (en ik in dat van hen). Heb ik in de loop van mijn leven -via mijn voeding of zo?- wat extra testosteron binnen gekregen misschien? Of ben ik geboren met méér mannelijke hormonen dan de gemiddelde vrouw? Ik zou het niet weten... Wat ik wél weet, is dat ik me op en top vrouw voel, en misschien zelfs nog het meest wanneer ik in de weer ben met zo'n stoere boormachine.... En ach, dat mijn "poezelige pollekes" er momenteel eerder uitzien als lichaamsdelen die dingen gedaan hebben die ze beter NIET hadden gedaan, neem ik er gewoon bij. Deze avond geef ik mezelf dan gewoon een uurtje extra "verzorging" hé.... ;-) (niet vergeten om dit op je "things-to-do-"lijstje te zetten Tine!)

-

En toch... Ergens in mijn hoofd, zit een compleet ANDER lijstje ... En dit bevat o.a. de volgende "afstreep-items"...

• op reis gaan, minstens voor een week, en naar een warm, "interessant" gebied (zoals Kreta bijvoorbeeld)
• eindelijk een afspraak maken voor die lichaamsmassage (als mijn "verjaardagsbon" ondertussen nog niet vervallen is tenminste)
• een beetje "cultuur" in mijn leven brengen (tentoonstellingen, opera, musea, ...)

• een feestje organiseren en alle mensen die ik graag heb, uitnodigen voor een eet- en drinkfestijn van jewelste

• iemand (jaja, allicht, een man!) tegenkomen die me voor heel eventjes mijn "things-to-do"- lijstje kan doen vergeten ;-)

Als ik deze items nu eens gewoon -tussen alle andere- op mijn geschreven lijstje zette?? Dan worden het automatisch ook "things-to-do" hé..., of niet?? :-))

Blues = heerlijke sentimentaliteit!!

Je kan me moeilijk een blues-fan noemen... Ik denk dat ik amper één cd van dit genre in huis heb! En toch..., wat een man al niet vermag.... ;-) Want voor mij zal blues altijd gerelateerd blijven aan P., een heel speciaal iemand wiens manier van zijn en leven naar mijn gevoel eigenlijk symbool staat voor dit soort muziek...

Na enkele uurtjes "onderdompeling" in de blues-sfeer, voel ik me momenteel heel erg rijk en "vol"... Deze avond (én nacht) beleefde ik een nostalgische uitstap, een soort retro-trip, naar het land van het verleden met al zijn onvergetelijke herinneringen! Het is alsof ik de ene Tine na de andere tegenkwam, met elk liedje dat gespeeld werd. En naarmate de tijd vorderde, leek ik steeds meer "deeltjes" te verzamelen, ik werd als het ware steeds méér dan ik ervoor was...

Dit klinkt misschien allemaal een beetje raar, maar wanneer je jezelf ook zo'n "bad" zou geven, wanneer je jezelf eens zou laten meedrijven op de golven van de blues, langs alle "punten" in de tijd, dan zou je waarschijnlijk een beter idee krijgen omtrent datgene wat ik bedoel.

Nostalgie en melancholie lijken dan misschien wel termen met een ietwat "zwaardere" (= droevige) betekenis, maar het reële ervaren ervan, biedt mij telkens weer iets wat het leven juist "lichter" maakt, omdat het me in contact brengt met mezelf.

Laat jezelf dus maar eens volledig gaan en vaar eens uit naar het land van de blues... Wie weet, beland ook jij op een plaats waar het heerlijk vertoeven is... :-)

Voor mijn meisje...

Er was een tijd

dat je geloofde

in de toverkracht

van een kusje

want het verdreef

de pijn

van een geschaafde knie

-

Er was een tijd

dat je wist

dat troost een wondermiddel is

want je tranen

droogden als vanzelf

in mijn koesterende armen

-

Er was een tijd

dat je geen seconde twijfelde

aan de magie van liefde

want elk probleem verdween

telkens ik je zei

"ik zie je graag"

-

Toen kwam het moment

waarop je dacht

dat je krachteloos was

wanneer je niet zélf

al je noden lenigen kon

-

Vanuit je intens verlangen

naar onafhankelijkheid

en op-eigen-benen-staan

liet je los

al wat tot dan

zoveel waarde had

-

En nu voel je je verloren

alleen

wanhopig en bang

Je vindt in jezelf

niet eenzelfde kracht

die je mij eens toebedacht

-

Maar zoals jij ooit eens

in mij geloofde

en in mijn toverkracht

zo geloof ik nu in jou

en in jouw macht

-

Het licht wacht op jou

grote kleine meid

en het is nooit weg geweest

het brandt in je eigen ziel

je ziet het meteen

als je echt naar binnen kijkt

-

Ik zie je graag

-

(je mama)

Mama's dag...

Aan David, Gwendolyn, Sofie en Annelien

-

DANK JE WEL

-

voor de aandacht

voor de liefde

voor het respect

voor de goede zorgen

voor het begrip

-

... en voor de cadeautjes natuurlijk :-))

Impulsen : volgen of niet?

Ik kan een impulsief meisje zijn soms, dat valt niet te ontkennen. Maar of dat nu zo'n goede eigenschap is, durf ik -althans wat mij betreft- niet direct te beweren. :-)

Zo viel mijn oog verleden week op een aanbieding van 4 "design"-tuinlantaarns. Ik keek niet echt naar de doos maar zag die lichtjes al staan rond mijn terras, en bedacht hoe ik daarvan zou genieten wanneer ik 's avonds laat nog buiten zit... Voor ik het dus goed en wel besefte, stond ik aan de kassa. En deze week, nadat ik de nodige opkuiswerkzaamheden verricht had rond mijn terras, pakte ik mijn lichtjes uit... Ramp oh ramp, want dit waren geen lampen die op zonne-energie werkten, maar van die elektrische dingen die een stopcontact nodig hebben, BUITEN wel te verstaan. En al hangt er tegen één of andere buitenmuur wel zo'n vooroorlogs geval, ik zou daar toch geen stekker durven insteken!

Ik dacht er eerst aan om eventueel iemand blij te maken met deze prachtige (voor mij zinloze) set, maar kon niet onmiddellijk iemand bedenken, en dus toog ik maar schoorvoetend terug naar de winkel. "Mevrouw, is het mogelijk om dit terug te nemen? Ik dacht dat ik de koop van mijn leven afgesloten had; maar dit blijkt dus eerder de MISkoop van mijn leven!". Zonder verder vragen, werd er geruild : zij de lampen terug; ik mijn geld terug :-) Ziezo, dat heb ik toch maar weer schoon geregeld hé...

Het extra (alhoewel?) geld dat ik op deze manier verwierf, werd natuurlijk tamelijk vlug ge-her-investeerd (of hoe zeg je dat?) -omdat het zondag moederdag is en ik dus als eerste iets voor mezelf moest kopen- en wel in een prachtig wit kleedje dat vandaag overduidelijk naar mij hing te "lonken". En ja, hoe raad je het, ik ZAG me inderdaad al rondlopen binnenkort, gebruind en wel, met hier en daar een kilootje minder allicht, en ik bedacht hoe PRACHTIG ik er zou uitzien in dit "frutsel-kleedje"... En dus werd er niet verder nagedacht maar gewoon "meegenomen"... Ben ik nu weer te impulsief geweest en zal dit witte ding gewoon heel de zomer in mijn kleerkast moeten vertoeven? We zullen zien hé... ;-)

Zij die zich geroepen voelen...

Tja, die feetjes van ons hebben altijd wel bepaalde gevolgen... Want "matigheid" is een woord waarvan wij de theoretische betekenis wel snappen, maar dat in de praktijk niet echt van toepassing lijkt te zijn in ons leven ;-) Helaas, onze kleren vertellen ons dat zij niet bereid zijn zich vanzelf aan te passen aan onze steeds veranderende lichaamsvormen en dat het dus beter -én stukken goedkoper- zou zijn moesten wij ons (lichaam) aanpassen aan onze beschikbare kledij!

Zoals door iedereen -wij zélf in de eerste plaats- zaterdag weer maar eens bevestigd kon worden, zien Sofie en ik er altijd wel stralend en gezond uit maar er is ook nog een àndere realiteit die niet zo direct ZICHTBAAR is, maar voor ons wel heel erg VOELBAAR. En dat is onze fysieke conditie en die -wel aanwezige maar door ons handig wegsgetoken- "Michelinbandjes"...

Wanneer wij bijvoorbeeld 's nachts welgezind richting bedstee trekken, nemen wij meestal een "pauze" aan het eind van de trap, zogezegd om een nachtzoen uit te wisselen, maar beiden kennen wij natuurlijk de échte reden van deze "pitstop" : het is gewoon om een beetje op adem te komen :-)) We slagen er spijtig genoeg niet meer in onszelf te geloven wanneer wij onszelf (én elkaar) wijsmaken dat het roken -én het gebrek aan beweging- TOTAAL geen effect hebben op ons lichamelijk functioneren...

Wij zijn ondertussen vastbesloten om daar eindelijk eens iets aan te gaan doen, zie. En deze keer zal het niet alleen bij goede voornemens blijven, want dochterlief heeft een echt "actieplan" opgesteld... Elke dag staat er wel IETS op het programma dat er zal voor zorgen dat wij binnen de kortste keren als de meest fitte en/of sportieve "moeder-en-dochter" erkend zullen worden.... Jaja, ik geloof nog in wonderen!! ;-)

Dus binnenkort zal je ons regelmatig door Schelderode zien joggen (heel erg gezwind, zoals duidelijk afgebeeld op bijgaande foto), al zijn we natuurlijk bescheiden genoeg om toe te geven dat het in het begin misschien wel eerder al "snel-wandelend" zal geschieden....

-

Ons "programma" bevat ook enige acrobatische oefeningen... Het valt nog af te wachten of onze spieren daarmee akkoord zullen gaan :-)

-

En de hometrainer, die hier al enkele jaren slechts dienst doet als meubelstuk (het IS uiteraard een extra zitplaats nietwaar?), zal eindelijk ook gebruikt worden voor datgene waarvoor hij eigenlijk dient, namelijk het conditie-peil wat omhoog brengen (misschien zelfs tot ongekende, nooit vermoede hoogtes??)

Spijtig genoeg werd mijn fiets-op-steuntjes niet met "passagier" -zoals op de foto toch gesuggereerd wordt- geleverd (zoveel meer kan dat toch niet gekost hebben?)

-
Wordt beslist vervolgd. De verdere "ontwikkelingen op sportief vlak" zullen u niet onthouden worden! :-)

Een typisch Peeters-feestje??

We hadden het al regelmatig tegen elkaar gezegd : het werd toch eens tijd dat we ons tante Simonne (uit Kortrijk) eens bezochten.... Maar zoals vele andere mensen waarschijnlijk, zijn wij oneindig goed in en enthousiast bij het maken van allerlei plannen en voornemens (hoe wilder, hoe beter!!) maar de effectieve uitvoering ervan belandt meestal op een wel héél erg lange baan :-)

Gelukkig is daar dan ons Mie... Want als er een koe bij de horens moet gevat worden, dan kan je in onze familie op zus Mieke rekenen, dat mag eens gezegd worden!! Haar motto luidt "zeggen = doen", en daar zijn wij dan allemaal mee gebaat.

En dus werd tante Simonne, samen met nonkel Edmond, gisteren door broer Pool van het station gehaald en rechtstreeks naar Laarne gebracht, het "verzamelpunt" voor deze gelegenheid. Het werd een vertel-, luister-, lach-, eet- en drinkfestijn zoals we het graag hebben (dat heb je weer eens goed gedaan Mie!)

-

Een plotse regenbui joeg ons allen naar binnen

alwaar we als vanzelf een "magische kring" vormden ;-)

-

Er was veel fruit voorzien, maar het eten ervan had een beetje een "raar" effect op mij :-))

Alhoewel, ik was zeker niet de enige, want aan onderstaande foto's is duidelijk te merken dat sommigen wel érg extreem verschillend gedrag vertoonden : van uitbundig enthousiasme naar blijkbaar tamelijk slaperig tot compleet uitgeteld zelfs....

Gelukkig kon je op nonkel Edmond rekenen voor een interessant, boeiend gesprek over "serieuze" zaken bijvoorbeeld....

... en er was ook de mogelijkheid om gewoon wat "afwezig" te zijn om aan de nodige introspectie of zo te doen... ;-)

Eén ding is zeker : we hebben blijkbaar allemaal op onze eigen, unieke manier genoten van het samenzijn, en met zijn allen hopen we dat ons tante Simonneke dat ook kan zeggen!!

En tot slot : "dankzij" dit blog (en mijn ijverigheid natuurlijk) kunnen jullie nu allemaal de foto's op jullie eigen computer zetten (want natuurlijk had weer niemand eraan gedacht zijn camera mee te brengen, behalve ons Sofieke weer hé) ;-)

De 4 bestaansniveau's

Je moet je eens proberen voorstellen dat je tegelijk in 4 totaal verschillende werelden zou moeten leven, met andere regels, andere begrippen, andere uitingsvormen... Zo op het eerste gezicht lijkt dat een immense opdracht, waarvan je alleen maar kan denken "neen, dank je, toch maar liever niet"... Nochtans doen we het dag in, dag uit, zij het mischien niet altijd zo heel erg bewust!

Die verschillende werelden zijn de niveau's waarop wij "leven", waarin wij functioneren en "onze gang gaan"...

Die verschillende werelden "botsen" geregeld, zowel in onszelf, als buiten ons...

Die verschillende werelden worden tegelijk door ons allen bevolkt, ontdekt, genegeerd soms, of onderdrukt, "bezet" of uitgebuit, bewonderd, elke dag opnieuw...

Want allemaal bestaan wij zowel fysiek (materiëel), emotioneel, verstandelijk als spiritueel, of twijfelt iemand daar nog aan? ;-)

En volgens mij is het de bedoeling dat wij naar harmonie streven op al deze verschillende "werkterreinen" (zoals het leven zélf ook telkens weer naar harmonie streeft).

Soms vereenzelvigen wij ons te sterk met één van deze niveau's, en zien we onszelf bijvoorbeeld vooral als een "lichaam", of denken (!) we dat het allerbelangrijkste ons "brein" is. En inderdaad, een leven zonder spiritualiteit of emotionaliteit, lijkt nog steeds een menselijk leven, terwijl het logisch lijkt dat we zonder lichaam of verstand bitter weinig zouden kunnen komen doen op deze planeet. Ik zie het echter anders .... (allicht ;-))

Ik ga er immers vanuit dat alle 4 de bestaansniveau's hun belang hebben, dat ze evenwaardig zijn aan elkaar, dat we geen van hen mogen "verwaarlozen" of afdoen als onbelangrijk. En ik denk ook dat het leven ons een handje helpt om onze aandacht te vestigen op de terreinen waar "werk aan de winkel" is.... Met als enige doel meer harmonie (= meer evenwicht en innerlijke vrede) te bewerkstelligen!!

In mijn omgeving word ik regelmatig geconfronteerd met "voorbeelden" van de werking van het naar harmonie-strevende-leven. Wanneer mensen de neiging hebben een bepaald niveau te sterk te benadrukken (of het juist te weinig aandacht geven), dan zie je vaak dat juist daar een soort "disfunctie" optreedt, dat het leven er op een bepaalde manier voor zorgt dat we zien wat we zouden moeten zien. Soms kan het echter lang duren voor we ook echt iets INzien... Soms gaan we immers eerder van het tegenovergestelde uit : problemen op een bepaald terrein doen ons misschien té vlug besluiten dat we juist aan dit niveau meer aandacht moeten besteden terwijl het omgekeerde (= minder klemtoon, minder aandacht, minder "mee bezig zijn") evengoed aan de orde zou kunnen zijn. Maar dat wordt dan vroeg of laat ook wel duidelijk... :-)

Ergens worden we dus telkens weer "gedwongen" om naar evenwicht te streven tussen AL onze bestaansniveau's. Er wordt ons blijkbaar gevraagd om aandacht te hebben voor HET GEHEEL, om ons niet té sterk te vereenzelvigen met één of twee "kanten" van ons mens-zijn, maar om te beseffen dat we meer zijn dan we denken te zijn....

Poetry in motion...

I'm a woman

I will never know

what it means to be a man

Don't even try to explain

you would only waste your time

for I can't possibly understand

-

'cause I'm a woman

and I will always be

that makes the difference

between you and me

-

I can only say

you're no stranger to my heart

It's not easy to accept

we wil have to live our lifes

in splitted worlds, for ever apart

-

'cause I'm a woman

and I will always be

that makes the difference

between you and me

-

If you're looking for

a way to forget your fear

of the odds and the unknown

close your eyes and start to dream

of that special thing called love, my dear

-

Yes, I'm a woman

and it will always be

the only difference

between you and me

De wijsheid van one-liners

Ik lees heel graag spreuken, gezegdes of one-liners.... Meestal zijn ze afkomstig van doodgewone mensen die over een bepaald onderwerp een heel heldere visie hebben. Het gaat daarbij heel vaak om eye-openers... : we weten het eigenlijk wel, maar als het zo eens zwart op wit staat, zien we het pas écht :-)

Vandaar de bijdrage van vandaag... Nu moest ik tenminste niet zélf iets verzinnen ;-)

• Als je ouder wordt, wordt alles slechter, behalve het vergeten, dat wordt beter
• Ervaring is niets meer dan de som van al je fouten
• Niemand is perfect maar bij sommigen valt dat gewoon meer op
• De mens is net een prullenbak, trap op z'n teen en zijn mond gaat open
• "Ik ben zo gelukkig als een kind..." is typisch een uitspraak van volwassenen
• In den beginne was er niets...en toen is dat ook nog ontploft....... ?
• Het is gemakkelijk om flexibel te zijn als je geen ruggegraat hebt
• Er bestaat geen uitzondering op de regel dat iedereen een uitzondering op de regel wil zijn
• Als mensen vragen: "Hoe maakt u het?", zeg dan maar: "Ik ben nog bezig, het is nog niet af."
• Echt belangrijke mensen, zijn mensen voor wie belangrijk zijn niet belangrijk is
• Elk probleem heeft een oplossing; als er geen oplossing is dan is het geen probleem maar een feit
• Velen klagen over hun uiterlijk, maar niemand over zijn verstand
• Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn
• Men moet de broek des levens ophouden met de bretels van de hoop
• Mag een vegetarier vlinders in zijn buik hebben?
• Sommige mensen zouden wijs kunnen worden, als ze zich niet verbeelden dat ze het al waren

Zo, nu je dit gelezen hebt, ben je weer iets wijzer geworden (of dacht je dat je dat al was misschien?) :-)))