Blues = heerlijke sentimentaliteit!!

Je kan me moeilijk een blues-fan noemen... Ik denk dat ik amper één cd van dit genre in huis heb! En toch..., wat een man al niet vermag.... ;-) Want voor mij zal blues altijd gerelateerd blijven aan P., een heel speciaal iemand wiens manier van zijn en leven naar mijn gevoel eigenlijk symbool staat voor dit soort muziek...

Na enkele uurtjes "onderdompeling" in de blues-sfeer, voel ik me momenteel heel erg rijk en "vol"... Deze avond (én nacht) beleefde ik een nostalgische uitstap, een soort retro-trip, naar het land van het verleden met al zijn onvergetelijke herinneringen! Het is alsof ik de ene Tine na de andere tegenkwam, met elk liedje dat gespeeld werd. En naarmate de tijd vorderde, leek ik steeds meer "deeltjes" te verzamelen, ik werd als het ware steeds méér dan ik ervoor was...

Dit klinkt misschien allemaal een beetje raar, maar wanneer je jezelf ook zo'n "bad" zou geven, wanneer je jezelf eens zou laten meedrijven op de golven van de blues, langs alle "punten" in de tijd, dan zou je waarschijnlijk een beter idee krijgen omtrent datgene wat ik bedoel.

Nostalgie en melancholie lijken dan misschien wel termen met een ietwat "zwaardere" (= droevige) betekenis, maar het reële ervaren ervan, biedt mij telkens weer iets wat het leven juist "lichter" maakt, omdat het me in contact brengt met mezelf.

Laat jezelf dus maar eens volledig gaan en vaar eens uit naar het land van de blues... Wie weet, beland ook jij op een plaats waar het heerlijk vertoeven is... :-)