Het is weer bijna zover...

Een jaarlijks terugkerende "martelgang" : het controle-onderzoek bij de tandarts!! Wanneer die datum dichterbij komt (en momenteel is deze beangstigend vlakbij eigenlijk) las ik dagelijks een extra "poetsbeurt" in... Niet dat ik nu zo naïef ben om écht te geloven dat eventuele gaatjes daardoor opeens géén gaatjes meer zouden zijn, maar ergens hoop ik blijkbaar toch dat ik de schade misschien kan beperken :-) Spijtig genoeg is deze hoop dit jaar nul komma nul!! Want één tand geeft duidelijk blijk van niet zo heel erg gezond meer te zijn, vermits deze me regelmatig laat voelen dat hij BESTAAT. Persoonlijk vind ik dat tanden dat niet (nooit) zouden mogen doen! Want als ze hun bestaan kenbaar maken, wéét ik dat er iets aan de hand (of liever, "aan de tand") is....

Jarenlang kwam ik er heel gemakkelijk vanaf. Even binnen wippen, door de tandarts laten constateren "geen enkel gaatje, proficiat Tine", tandsteen laten verwijderen en vlug terug naar buiten. En dan kon ik weer een heel jaar lang gewoon vergeten dat ik tanden heb....

Waarom zijn onze tanden niet uit een beter materiaal gemaakt, vraag ik me dan af. Materiaal dat niet dagelijks meerdere "schoonmaakbeurten" nodig heeft om schade te voorkomen. Materiaal dat zuur-, zout- en zoetbestendig is, en niet zo gevoelig is voor van alles en nog wat. Materiaal dat tegen een stootje kan en heel ons leven meegaat zonder al die lastige "controles" en dat steeds maar terugkerende onderhoudswerk!

Ik wil me niet schuldig voelen als ik eens ga slapen ZONDER die noodzakelijke tanden-poets-opdracht te vervullen...

Ik wil me niet schuldig voelen telkens ik iets zoets in mijn mond steek, wetend dat mijn tanden deze lekkernij niet echt verwelkomen...

Tja, ik kan nu al voorspellen dat, wanneer ik in de tandartsstoel zal zitten en die vreselijke boor (met dat afschuwelijke geluid) op mij af zie komen, ik in mijn binnenste zal verzuchten "ach, had ik maar...." :-(