"Groene vingers"

I wish.... Maar neen, dit is geen afbeelding van mijn eigen tuin...


-
Het is april.... En dan moet ik naar buiten! Niet vanuit één of andere onweerstaanbare drang naar frisse lentelucht of zo, maar omdat mijn tuin mij roept (héél luid zelfs!) ;-) En omdat ik een plichtsbewust, volgzaam meisje ben, geef ik gewillig gehoor aan die kreet...

Alhoewel..., eerlijk als ik (ook) ben, moet ik toegeven dat ik in eerste instantie toch een klein beetje weerstand bied. Het gras is immers nog niet zo verschrikkelijk lang (vind ik); het snoeien van de haag mag ook in mei gebeuren (vind ik); de voorjaarsschoonmaakbeurt (amai, wat een woord!) waar mijn terras om schreeuwt, is nu ook niet zo heel erg dringend (vind ik)... Uiteindelijk zie ik dan toch met mijn eigen ogen dat het gras sowieso blijft groeien (en niet vanzelf korter wordt); dat mijn haag een bijna onbereikbare hoogte heeft bereikt (waardoor het snoeien een kamikaze-activiteit zal worden!) en dat de tegels van mijn terras spijtig genoeg geen zelfreinigende functie hebben... Aan de slag dan maar hé.

En dat heb ik dus vandaag gedaan (flinke Tine!!), te beginnen met mijn grasplein (jaja, inderdaad, de hof achter de hof heeft de afmetingen van een voetbalveld alsjeblieft!!) Mijn grasmachine pruttelde in het begin wel een beetje tegen -je zou voor minder als je zo bruusk wakker gemaakt wordt na een zalige, welverdiende winterslaap- waardoor er nogal wat "duwwerk" aan te pas kwam (terwijl deze machine verondersteld wordt zichzelf voort te trekken). Maar na de nodige "gewenning", zag ik dat mijn machientje er eigenlijk wel van genoot om opnieuw rondjes te kunnen rijden door het groene gras... (de vrouw die er achter liep, leek mij iets minder enthousiast :-))

-

Al moet ik zeggen : buiten werken, het heeft toch iets. Het is, zeker zo vlak na de winterperiode, alsof je orde aan het scheppen bent in de chaos. Het is een klein beetje "toveren".... Want na elke door mij verrichte buitenactiviteit, ziet mijn hof er telkens weer wat beter, wat aantrekkelijker uit. En dat zorgt ervoor dat ik zélf gaandeweg steeds welgezinder word, tot ik na verloop van tijd naar buiten "huppel" om wat in de tuin te werken (echt waar!!) Ik ben dan inwendig (en op voorhand) al aan het genieten van wat komen gaat...

Want ik weet, binnenkort is het zomer... En dat betekent voor mij BUITEN LEVEN...

• 's morgens uitgebreid ontbijten op mijn terras
• zoveel mogelijk activiteiten worden naar buiten "verplaatst" (zowel de ontspannende -zoals lezen, schrijven- als de "verplichte" -zoals strijken- bijvoorbeeld)
• mijn ligbed, mijn "dolfijnzwembad", mijn bloembakken.... : allemaal "attributen" die na een lange opbergperiode eindelijk weer volop kunnen doen waarvoor ze bestemd zijn, namelijk mij doen genieten :-)
• de avondmaaltijd die op de één of andere manier toch iets "barbecue-achtigs" moet hebben om goed genoeg te zijn
• en dan die zwoele zomeravonden...., waar ik (soms in het gezelschap van "toevallig" passerende bezoekers) urenlang buiten kan blijven zitten; de wijn -in van die zéér handige (want grote) vaatjes- binnen handbereik want "hoe méér wijn in het lichaam, hoe sprankelender de geest" (of maak ik mezelf hier nu iets wijs??)

En om al die redenen, zit ik er dus eigenlijk niet echt mee in om mijn tuin "zomerklaar" te maken, al is het me ondertussen wel duidelijk dat ik langs geen kanten écht "groene vingers" heb...

(zus Leen aan het genieten van de zon op mijn terras)