Het belang van emotionele gezondheid

"Gezondheid!!"... wensen we elkaar toe -niet alleen elk jaar opnieuw bij het uitwisselen van nieuwjaarswensen- maar ook als we getrakteerd worden op een drankje, of wanneer er iemand niest of zo. Blijkbaar weten we dus allemaal maar al te goed hoe belangrijk dit is... Maar beseffen we wel waar het hierbij om gaat?

-

Vroeger maakte men zich eigenlijk alleen maar zorgen om de fysieke gezondheid . Als je lichaam goed functioneerde, dan was alles oké... De geestelijke gezondheid staat nog niet zo heel erg lang in de belangstelling en onze emotionele gezondheid krijgt pas écht de nodige aandacht sinds een aantal jaren.

Nochtans heeft "gezond zijn" met al deze terreinen te maken... Ze zijn onderling afhankelijk van elkaar, en een "mankement" op eender welk vlak, heeft gevolgen op de rest van ons functioneren.

-

Het hoofdstuk "Emoties" van het boek dat ik aan het schrijven ben, heeft me bloed, zweet en tranen gekost (bijna letterlijk zelfs) maar het eindresultaat mag er zijn -al zeg ik het zelf :-). Om die reden leek het mij wel gepast om iets over dit onderwerp op mijn blog te schrijven...

-

Wat mezelf betreft, weet ik dat mijn lichaam en geest van zichzelf tamelijk robuust en weerbaar zijn. Op emotioneel vlak daarentegen, ben ik mijn hele leven nogal "vatbaar" geweest voor allerlei beïnvloedingen "van buitenaf" die niet direct een positief effect hadden op mijn gemoedsrust en/of mijn eigenwaarde. Toch moest ik soms al bijna compleet "onderuit gehaald" zijn vooraleer ik echt besefte (of kon erkennen) dat ik niet het juiste pad aan het volgen was... Ik was iemand die heel erg lang bepaalde "pijnsignalen" kon negeren, en wanneer ik dan uiteindelijk toch door begon te krijgen dat er iets "niet goed zat", maakte ik nadien ook nog vaak onjuiste interpretaties of trok ik de verkeerde conclusies! Spreekwoordelijk noemt men dit soms "kop in het zand steken", of "ziende blind blijven"... ;-)

-

Wat is "emotionele gezondheid" eigenlijk? Wanneer kan je jezelf als emotioneel stabiel en gezond beschouwen? De meesten zullen er nu automatisch van uitgaan dat ik mezelf moeilijk als een accurate, betrouwbare "dokter" kan beschouwen op dit terrein, aangezien ik net aangegeven heb dat het telkens weer heel lang duurde vooraleer ik in staat was de juiste "diagnose" te stellen bij mezelf :-)

Edoch, ik heb gaandeweg zoveel (persoonlijke) ervaring opgedaan op dit terrein, dat ik er meer dan één boek zou kunnen over schrijven. Juist omdat ik zo heel goed weet wat je vooral NIET moet doen om emotioneel gezond te blijven, mag ik wat dit betreft "een specialiste" genoemd worden. Want geef toe, als je op voorhand weet hebt van de eventuele valkuilen, obstakels, mis- en omleidingen, gevaren en vertragingen die je op het emotionele pad kan tegenkomen, ben je veel beter "gewapend", sta je sterker in je schoenen dan wanneer je deze kennis niet hebt!

Wanneer ik om de één of andere reden een tochtje door de jungle moet maken, zou ik toch ook het liefst in het gezelschap verkeren van een gids die "het terrein" al op voorhand verkend heeft. Iemand die wéét waar de gevaren zich bevinden (van doornig struikgewas en hongerige wilde dieren die wel zin hebben in wat mensenvlees tot onschuldig uitziende poelen die moerassen blijken te zijn of betrouwbaar lijkende doch zeer wankele bruggen over ravijnen...) en die me om die reden dus langs het veiligste pad zou kunnen leiden.

-

Zélf denk ik dat de mate van emotionele gezondheid kan "vastgesteld" worden aan de hand van volgende factoren :

• in hoeverre ben je in staat allerlei emoties in al hun volheid toe te laten en deze effectief te ervaren zonder dat je de behoefte voelt ze te negeren, onderdrukken, te ontkennen of te raionaliseren?
• in hoeverre beïnvloedt het ervaren van die emoties je geestelijk functioneren (verlies je automatisch en onmiddellijk al je "gezonde" verstand bijvoorbeeld) of je fysiek welbevinden (word je "ziek" van angst, woede of verdriet)?
• in hoeverre ben je in staat "juist" om te gaan met de emoties van anderen, wanneer je daarmee geconfronteerd wordt (voel je je ongemakkelijk en heb je de neiging om weg te vluchten omdat je er liever niets mee te maken hebt, probeer je het op de één of andere (objectieve?) manier "op te lossen" of blijf je gewoon "aanwezig" met een luisterend oor en een begrijpend hart)?

Een goede vraag om mee te beginnen echter, is misschien wel de volgende :

"Hoeveel belang hecht je aan emoties en gevoelens in je leven?"