Troost

Soms heb je de indruk echt niet meer verder te kunnen....
Soms weet je niet waar je moet "kruipen"...
Soms ben je gewoon terug een bang, klein kind...

En dan heb je nood aan wat troost...

Op zoek gaan naar datgene wat je nodig hebt om "gezond" te blijven op alle terreinen van het leven, maakt naar mijn mening deel uit van de levenslange taak "zorg voor jezelf"!

Het is daarbij echter wel cruciaal om te WETEN wat goed is en wat niet... Het gaat erom het verschil te kennen tussen wat je effectief zal helpen en wat eerder een "pleister op de wond" is, wat een groei-effect realiseert en dat wat slechts tijdelijk "soelaas" brengt. Want soms willen we eigenlijk niets anders doen dan vluchten voor datgene waarmee het leven ons confronteert, terwijl dat maar al te vaak resulteert in een nog groter "probleem"...

Als ik dus behoefte heb aan troost, dan

• ga ik mijn "nood" klagen bij mijn eigen kinderen, die altijd klaarstaan om hun mama een "steuntje in de rug" te geven (en daar heel vindingrijk kunnen in zijn)
• luister ik naar muziek die exact verwoordt wat ik voel en laat mij daardoor opbeuren
• kruip ik in de zetel, omringd door kussens en desgewenst wat "pluche"-materiaal :-)
• zoek ik het gezelschap op van een vriend die, no matter what, altijd mijn standpunt begrijpt, me niet veroordeelt en dat met woord en daad laat blijken
• als het zonnetje schijnt, laat ik me koesteren door haar stralen en haar warmte die ze zo onvoorwaardelijk blijft schenken
• en soms is het al voldoende om gewoon eens te denken aan alle mensen waarvan ik weet dat ze mij graag zien omdat ik ben wie ik ben, hoe dat ook is op elk moment...

Neen, het zijn geen "spectaculaire" dingen. Maar heel erg vaak zijn het juist die alledaagse, kleine "oplossingen" die ons doen beseffen wat écht waardevol is in het leven!!