Brief van God

Vandaag via de (innerlijke) post ontvangen : een brief met als afzender

-

-

naam : God (ook wel gekend als "Liefde" of "Leven")

adres : overal en altijd (wordt ook "Universum" genoemd)

-

De inhoud was niet specifiek aan mij persoonlijk gericht, maar was bedoeld voor allen die zich aangesproken voelen. Dus zie ik me ergens wel genoodzaakt dit op mijn blog te publiceren...

-

Aan al mijn dierbare schaapjes,

Soms maak ik me toch een beetje zorgen (alhoewel nooit echt voor lang) als ik zie wat jullie met je vrije wil doen. Deze was immers nooit bedoeld om je zo ver van het pad af te laten dwalen... Alhoewel ik altijd heb geweten dat jullie de "vergetelheid" nodig hadden om ooit de vreugde en het geluk van onze hereniging te kunnen ervaren, vind ik het soms toch heel erg om getuige te moeten zijn van de gevolgen van dit niet-meer-weten! Ja, ik ben me ervan bewust dat jullie denken dat ik boven elk gevoel sta, dat ik niet "aangedaan" kan zijn, maar dat is een grote misvatting. Liefde leeft namelijk altijd mee, liefde kàn geen onverschilligheid aan de dag leggen... Maar ja, die vrije wil hé.

Zo heel erg graag wil ik mijn kudde dicht bij mij hebben; zoals elke goede herder voel ik me immers intens betrokken bij het wel en wee van de schapen die ik onder mijn hoede heb. Tegelijk besef ik dat ik jullie allemaal vrij moet laten, om te leren, om te ontdekken, te horen, zien, ruiken, proeven en voelen. Ik kan jullie geen ervaringen onthouden, geen enkele, zelfs niet diegene die er alleen maar voor zorgen dat jullie steeds verder van mij verwijderd geraken. Wat jullie spijtig genoeg niet weten (of gewoon vergeten zijn eigenlijk) is het feit dat mijn zicht oneindig is, mijn gehoor geen grenzen kent, waardoor ik op elk moment op de hoogte ben van waar jullie zich bevinden. Het "koord" van de liefde houdt ons gelukkig verbonden, waardoor jullie in feite nooit echt kunnen verdwalen, hoe verloren en alleen jullie je ook nog mogen voelen. Dat is immers slechts een gevolg van het feit dat je al te sterk vertrouwt op je fysieke zintuigen (je ogen, je oren, je tastzin) en niet voldoende op dat specifieke zintuig dat jullie meegekregen hebben om steeds in contact te kunnen blijven met mij.

Maar al lijden jullie allemaal min of meer aan een (tijdelijk) geheugenverlies, en zijn jullie het bestaan van dit zintuig compleet uit het oog verloren, ik blijf mezelf herinneren aan het feit dat het er wel degelijk IS en altijd zal zijn : dat wonderbaarlijke "verbindingsmiddel" tussen jullie en mij, dat magische instinct dat jullie INTUITIE noemen!

Dus, al ben ik af en toe inderdaad bezorgd, ik ben tegelijk heel erg gerust : ooit worden jullie je allemaal terug bewust van onze onverbrekelijke band en zal jullie intuïtie jullie terug naar mij voeren, waar het goed toeven is, waar de hemelse vreugde en extase wachten.

Om dan inderdaad weer de "vergetelheid" op te zoeken... Want daar gaat het uiteindelijk allemaal om :

• verdwalen om terug dat heerlijke gevoel van "thuiskomen" te kunnen ervaren
• afstand creëren om nabijheid te kunnen voelen
• afscheid nemen om telkens weer de hereniging mee te kunnen maken
• de kilte opzoeken om jezelf de ervaring van warmte te kunnen geven

Ik dacht dat de sexuele ervaring die ik op jullie planeet "geïnstalleerd" heb, een goede metafoor was voor dit gegeven. Maar hoevelen onder jullie hebben wat dit betreft het "plaatje" echt door?? ;-)

Dartel lustig verder op allerlei sappige weiden, mijn geliefde schaapjes, en weet dat jullie herder altijd een oogje in het zeil houdt. Jullie zijn veilig...

God