Liefde en verlangen

Soms vraag ik me af hoeveel leden de "club" telt waartoe ik zélf al mijn hele leven behoor... Het is echter onmogelijk om dat te weten te komen omdat er geen "ledenkaarten" uitgereikt worden; je kan je niet ergens inschrijven of laten registreren; de "stand" wordt nergens en door niemand bijgehouden!

Toch geloof ik dat we met velen zijn, dat we elkaar regelmatig tegenkomen (al beseffen we dat misschien niet), dat we elkaar af en toe zelfs herkennen (zij het op een ietwat subtiel niveau). Onze club heeft gelukkig wel een naam (wat natuurlijk heel erg handig is wanneer je tracht uit te zoeken of je er al dan niet deel WIL van uitmaken!) en die luidt als volgt:

"LIEFDE IS HET ALLERBELANGRIJKSTE"

Ik kwam al vaak mensen tegen die niet geloven in onze "visie", die niet akkoord kunnen of willen gaan met het inhoudelijke aspect ervan. Zij zijn veel liever lid van een andere club... Dat is hun goed recht hoor, ik respecteer ieders keuze wat dat betreft, maar zélf voel ik me eigenlijk alleen maar "thuis" in mijn club. Misschien moeten we ze allemaal wel één voor één eens "uitproberen", er een tijdje lid van zijn, vooraleer we echt weten waar we ons het meest thuis voelen? Je kan daarvoor bijvoorbeeld terecht in de volgende verenigingen :

• "Geld is alles"
• "Op naar succes" (onderverdeeld in verschillende sub-verenigingen, naargelang persoonlijke voorkeur zoals "Succes bij het andere geslacht" of "Succes op professioneel vlak" en andere)
• "Hoe meer materiële welvaart, hoe beter"
• "Verlang niets en vind eindelijk rust"
• "Je uiterlijk bepaalt je leven"
• "Gezondheid is het hoogste goed"
• ...

Ik heb ze natuurlijk niet allemaal bezocht -zo heel erg oud ben ik nu ook weer niet ;-) maar zo lang ik niet echt wist (omdat ik het blijkbaar "vergeten" was) welke vereniging me het meest aansprak, kon je me toch regelmatig terugvinden in één van de bovenvermelde clubs.

Liefde is inderdaad een raar fenomeen.... We hebben het allemaal nodig en verlangen er dus naar (ik hoop toch dat iedereen op zijn minst dit gegeven wil erkennen?) maar we beseffen op een bepaalde manier maar al te goed dat het iets is wat niet afgedwongen kan worden. En dat is blijkbaar voldoende voor ons om een beetje (of soms zelfs heel veel) ANGST te voelen... Dat leidt blijkbaar op zijn beurt tot de drang om een bepaalde keuze te maken :

1. ofwel weigeren we om onze behoefte te erkennen en "vechten" er dus tegen (of ontkennen, negeren of onderdrukken deze, wat natuurlijk op hetzelfde neerkomt)
2. ofwel geven we onszelf het recht op dit (meer dan natuurlijke en zeer menselijke) verlangen en volgen we de richting waarin dit verlangen ons stuurt

Ik heb ontdekt dat wanneer ik de 2de optie kies, dit eigenlijk inhoudt dat ik mezelf respecteer en mezelf aanvaard. En dat zorgt er blijkbaar automatisch voor dat ik liefde VOEL voor mezelf. Niet op een narcistische of egocentrische manier, maar met warmte en begrip... En ik ondervind dat mijn hart daar heel wel bij vaart...

Geef toe, ken jij iets anders op deze wereld wat eenzelfde werking heeft als de liefde? Iets wat je hart verwarmt, je blij maakt, je kan genezen en helen, je troost biedt, je eenzaamheid verdrijft, je het gevoel geeft dat je belangrijk en de moeite waard bent, iets wat ervoor zorgt dat het niet geeft waar je je bevindt, iets wat je aantrekkelijk maakt en je doet stralen en nog zo veel meer dan dit alles? Zo ja, laat het me dan alsjeblieft weten... ;-) Ik kan maar wijzer worden hé!