Stel je even voor...

Probeer eens eventjes stil te staan en je voor te stellen... : een wereld zonder muziek... Ik weet dat ik dit idee onmogelijk kan bevatten!!

Ik ben niet echt het "actieve type" wanneer het om de magische muziekwereld gaat (ik lever niet echt een reële bijdrage), maar ik beschouw mezelf alleszins wel als een zeer dankbare (zij het passieve) "ontvangster". En het mooie is dat dit mij niet kwalijk genomen wordt, integendeel, de muziek is er altijd wanneer ik het wil of nodig heb.

Eigenlijk is muziek zoiets als "de perfecte minnaar"...

• In welke gemoedstoestand ik me ook bevind, muziek maalt daar niet om...
• Naar welk "genre" ik ook verkies te luisteren, muziek kent geen jaloezie...
• Hoeveel ik ook "consumeer" (gulzigheid nietwaar), muziek stopt nooit met geven...
• Hoe vaak ik ook de stilte verkies, muziek zal er altijd zijn, wachtend op mij met oneindig geduld...
• Hoe dikwijls ik ook nog de harmonie "verstoor" (door zélf mee te schreeuwen), muziek zal me alleen maar aanmoedigen..

De woorden "thank you for the music" zijn een levende waarheid voor mij (voelbaar in mijn hart iedere keer als ik naar muziek luister), maar ik zou evengoed "dankjewel" kunnen zeggen tegen alle muzikanten wereldwijd (hetgeen ik dus hierbij effectief doe : dank je Peter, Daithi, Kirill, Chris, en alle anderen die ik minder goed ken :-))

• want het is door hen dat muziek de weg vindt naar ons hart en onze ziel
• want het is hun talent om te creëren dat ervoor zorgt dat wij kunnen genieten
• want het is dankzij hun bereidheid om te "delen" (opnemen, uitvoeren, optreden) dat we in staat zijn in contact te komen met onze eigen liefde voor muziek

Ik kan me heel gemakkelijk voorstellen dat muziek één van de middelen is die God (= het leven, want dat is volgens mij één en dezelfde "kracht") hanteert om zich kenbaar te maken aan ons... Dus elke keer dat ik me "geraakt" voel door een lied, probeer ik eraan te denken dat God mij op deze unieke manier het volgende laat weten :

"I just called to say I love you"...